Centilmen Çocuk ve Buzun Azizliği

Konu: Centilmen Çocuk ve Buzun Azizliği Ptsi Ocak 10, 2011 8:48 pm

Charles L. Memories ~ Carlie Jane Firth

Canım çok sıkılıyordu. İçinde aptal anne ve babamın olduğu o lanet evde biraz daha kalmak istemedim ve kendimi dışarı attım. Hava tahminimden de soğuktu. Boynuma öylesine attığım atkıya ve kalın yünlü paltoma sıkıca sarıldım. Yerlerin buz tutmuş olmasına aldırmadan hızlı ve kendinden emin adımlarla yürümeye başladım. Zaman geçtikçe Pratt ailesinden daha da çok nefret ediyordum. Bu aileyle nasıl aynı kanı taşıyor olabilirdim ki ben? Bir türlü aklım ermiyordu. Onlarla hatta sevdiğim abimle bile tek ortak noktam kan bağımızdı. Sinirli bir edayla iç çektim ve başımı iki yana salladım. Canımı gerçekten de çok sıkıyorlardı. Adımlarım sıklaşırken başımı yere eğmiştim, kayıp düşmek istemiyordum çünkü. Nereye gittiğimi bilmeden anlamsızca yürürken arkamdan tanıdık ve merak dolu bir ses duydum. Abim bana sesleniyordu, dönüp baktığımda bana yetişmiş ve elimden tutarak koluna girmemi sağlamıştı. Bezgin bir halde gözlerimi devirdim ve ne var dercesine ona baktım. O ise bana muzipçe gülümsedi ve beni malikaneye doğru çekiştirdi. Tartışmak istemediğim için ona teslim olduğumda şöminenin önüne gelmiştik bile. Elime bir tutam uç uç tozu tutuşturdu ve "Hadi Hogsmade'i sevdiğini biliyorum oraya git ve biraz kafanı dağıt." dedi. Hafifçe gülümsedim ve abime göz kırptım. Şömineye uç uç tozunu atıp "Hogsmade" diye fısıldadım.

Küçük köy de tıpkı malikanenin olduğu yer gibi karlar altındaydı ve burada da hava buz gibiydi. Nereye gideceğime karar veremiyordum; ancak ailemden uzak olmanın verdiği mutluluk hiçbir şeye değişilmezdi. Sanki bir zafer kazanmışcasına gülümsedim ve Domuz Kafasına gidip sıcak bir şeyler içmeye karar verdim. Esen sert rüzgar yüzümü yakıyordu, bu yüzden omuzlarımı yukarı kaldırıp başımı biraz içeri çektim ve atkımla tüm yüzümü korumaya çalıştım. Bu duruma da sinirlenmiştim çünkü burnumun üstünde bir şeylerin durmasından hoşlanmazdım. Tekrar derin bir nefes alıp hızla verdim ve Domuz Kafasının camından içeri bir göz attım. Çok dolu görünmüyordu, yönümü tam kapıya çevirmiştim ki buzun azizliğine uğradım ve kendimi yerde buldum. Canım çok yanmıştı, bunun etkisiyle kısık sesli bir homurtu çıktı ağzımdan. Kalkmak için çaba sarf ediyordum ancak kaygan zemin buna pek izin vermiyordu. Ben buzla boğuşurken arkamdan gelen kibar bir sesle irkildim ve oturduğum yerden yavaşça sesin geldiği yöne döndüm.

Konu: Geri: Centilmen Çocuk ve Buzun Azizliği Ptsi Ocak 10, 2011 9:08 pm

Annemde bir tuhaflık vardı. Evden uzaklaşmamı istiyordu. Gitmemi istiyordu. Resmen beni kovalıyordu. Annem ile tartışırken Molly teyzemin tuhaf İtalyan aksanı ile bana seslenişini duydum. "Özel meselelere alet olma oğlum. Üzerine bir şeyler giy ve git." dedi merdivenlerin başından. Üstüme baktım. Yeterince iyiydim. Annem elime atkımı verdi ve ceketimi omzuma attı. Bu halde dışarı çıkarsam donardım. Ceketimi doğru düzgün giydim ve atkımı sardım. Anneme elimi uzattım. 11 yaşıma kadar elimi anneme uzattığımda şeker isterdim. Daha sonra uç uç tozunu keşfettim. Bodrum katında. O günden sonra elimi anneme bu tozu istemek için uzatıyorum.

Şöminenin içine girdim ve "domuz kafası" dedim. Tozu bıraktığımda birden çekildim. Tozlu bir dolabın içinden çıktım. Öksürüyordum. Domuz kafasının üst katında, bir süpürge dolabında olduğumu anladım. Dışarı çıktığımda bir adam bana bakıyordu. Elinde bir sopa vardı. Ellerimi kaldırdım. Suçluymuşum gibisine.
"Uç uç tozunu kullanırken dikkat etmen hususlar var." dedi. Kafa salladım ve aşağıya indim. Sıcak çay istediğimi söyledim. Koca bir bardak çay verdi. Tarçınlı ve sütlü. Mükemmel.

Çayımı yudumlarken dışarıdan gelen bir inilti ile irkildim. Kapıya baktım. Dışarıda birisi çırpınıyordu. Ona yardım etmeliydim. Dışarı çıktım ve yanına gittim. Ellerini tuttum. Onu kendime doğru çektim. Biraz sendeleyince belinden tuttum. Kafamı kaldırıp gözlerine baktım. Etkileyici gözleri vardı. Hadi ama. Yapma Charles. Belini bıraktım. Geri çekildim.
"İyi misiniz leydim?" diye sordum. Kafasını salladı.
"Lütfen içeriye buyrun. Size yardım edebileyim." Arasından yürüyordum. Dengesini kurabilmesi için belinden ve kolundan tuttum. Buzlu merdivenleri geçip içeriye girdik. Nihayet.

Konu: Geri: Centilmen Çocuk ve Buzun Azizliği Salı Ocak 11, 2011 9:59 pm

Sese döndüğümde karşımda sarışın tanıdık bir yüz gördüm. Bir an duraksadım, bu yüzü nereden hatırlıyordum? Ben soruma bir cevap bulamamışken daha, kendimi onun kollarında buldum. Önce ellerimden tutmuş, ben yine dengemi sağlayamayınca da belimi sarmıştı. Karşımdaki yabancıyla burun buruna geldiğimde nefesimi tuttum. Ne saçma bir sahne yaşıyorduk böyle? Ben yine anlamsız soruma cevap bulma çabasındayken geri çekildi ve iyi olup olmadığımdan emin olmak için bir soru yöneltti. Cevap vermektense başımı sallamakla yetindim. Konuşmasında biraz İtalyan aksanı vardı sanki. Meraktan neredeyse ölecektim; bu çocuğu nereden tanıyordum ben? Durup onu incelemek isterken yine bir eliyle elimden tuttu diğeriyle de belimi sardı ve önünde yürümemi sağladı. Kendime İmperio laneti yapılmış gibi hissediyordum. Hiç tanımadığım bir insanın kuklası gibiydim. Bu beni sinirlendi ve sakin bir sesle teşekkür etmektense buz gibi bir ses tonuyla konuşmaya başladım. "Beni buzdan kaldırdığınız için teşekkür ederim ama siz gelmeseydiniz de tek başıma kalkabilirdim. Bunun altında kalmak istemem madem bu bara da girdik size bir şeyler ısmarlayıp borcumu ödemek istiyorum." Bakışlarımın da ses tonumdan bir farkı yoktu; ancak öfkem merakımı bastırmak konusunda güçlü değildi. Bir masaya oturduğumuzda yardımsever kişiliği daha iyi inceleme fırsatı bulmuştum. Dalgalı sarı saçları ve etkileyici gözleri vardı. Kendi kendime onun yakışıklı biri olduğunu inkar edemeyeceğimi kabul ettim ve bar sahibini küçük bir el hareketiyle masaya çağırdım. Çok üşümüştüm ve içimin ısınmasını sağlamak istiyordum. Birkaç saniye ne içeceğimi düşündükten sonra siparişimi verdim. "Ben bir fincan sıcak çikolata istiyorum, ya siz ne alırsınız?" Sorumla birlikte bakışlarımı da tekrar karşımdaki yabancıya çevirmiştim. Artık onunla konuşmak istiyordum.

Konu: Geri: Centilmen Çocuk ve Buzun Azizliği Çarş. Ocak 12, 2011 6:00 pm

Benim olduğum yerde paranın konuşma hakkı yoktu. Ayrıca bu küçük bir şeydi. İnsanlık namına. Nezaketen onu kaldırmıştım. Ben nazik biriydim. "Tarçınlı çay alacağım ama, şunu söyleyeyim bayan: Benim olduğum yerde para konuşmaz. Hele o yer domuz kafasıysa." Adama göz kırptım. Anladığını söylercesine başını salladı ve siparişlerimizi getirdi. Beni tanıyorlardı. Hesabı üzerime keseceklerdi. Lanet olsun ki her yerde tanınıyorum.

Kız çayından bir yudum aldı. Ben baş parmağımı bardağın ağzında dolandırıyordum. İnce bir ses duyulması gerekiyordu ama herhangi bir çınlama yoktu. Sinir bozucu. Şapşalca gülümsedim ve çayı kafama diktim. Biraz acımsı bir tadı vardı ama tam anlamıyla kış çayıydı. Şöminenin karşısında oturup annemle çay içtiğim zamanları hatırladım. O zaman 7 yaşındaydım ve hayatımda eğlenceden başka bir şey yoktu. O yıllarımı geri dönmek için nelerimi vermezdim. O zamanlar teyzem ile annemin yaptığı planlardan haberdar değildim. Şimdi ise kötü emellerini biliyorum ve bunlara alet olmak istemediğim için ortalardan kayboluyorum.

Kıza baktım. Adını öğrenmemek çok ayıp olmuştu. Bana hiç yakışmamıştı bu hareket. "Özür dilerim, size kendimi tanıtamadım. Benim adım Charles. Charles Leonardo Memories. İtalya' dan geliyorum. Acaba sizin adınızı öğrenebilir miyim?" diye sordum. Hogwarts' ta olup olmadığını soramadım. Ya değilse. Benim ne olduğumu öğrenecekti.

Biraz düşündüm de, osrmalıyım. Eğer Hogwarts' tan değilse ona unutturma sihri yaparım. Hayatına mutluca, beni tanımamış bir şekilde devam eder. O da kendini tanıttıktan sonra hafifçe yanına yaklaştım ve sessizce "Hogwarts' tan mısınız?" diye sordum. Tanrıya şükür umduğum cevabı verdi.

Konu: Geri: Centilmen Çocuk ve Buzun Azizliği Salı Ocak 25, 2011 5:03 pm

Karşımdaki yabancı siparişi verdikten sonra bir centilmenlik daha yapmıştı ama giderek sinirlerimi bozmaya başlamıştı bu tutumu. Gördüğüm bu iyilik karşısında hiçbir şey yapmadan duramazdım ki ben. Öfkeyle bir soluk aldım ve siparişlerin gelmesini bekledim. Bir iki dakika içinde gelmişlerdi, sıcak çikolatamdan bir kaç yudum aldım ve kupayı masanın üzerine bıraksam da bırakmadım. Karşımdaki çocuğu inceledikçe yüz hatlarını hatırlamaya çalıştım. Derken sonunda kendini tanıtmayı akıl edebildi. Charles Leonardo; hımm evet bu yüzü nerede gördüğümü hatırlamıştım. Ancak bir tepki vermeden önce kendimi tanıtmam gerektiğini hatırladım ve hafifçe gülümseyerek adımı söyledim. "Memnun oldum, Ben de Carlie Jane Firth." Sözlerimi bitirdikten sonra çikolatamdan bir kaç yudum daha aldım bu sırada Charles bana doğru biraz daha yaklaşmış ve nereden olduğumu soruyordu. Hafızasının bu kadar zayıf olmasına şaşırarak gülümsedim ve hafifçe başımı sallarken "Evet" dedim. Birkaç saniye duraksadıktan sonra Charles'in cevap vermesine fırsat vermeden tekrar konuşmaya başladım. "Kendime hafızamın zayıf olduğunu söyler dururdum ama çok da kötü bir hafızaya sahip değilmişim. Charles seninle aynı binada hatta aynı sınıftayız." Sözlerim bittikten sonra keyifle arkaya yaslandım ve gözlerimi Charles'in gözlerine diktim. Vereceği tepkiyi merak ediyordum.

Konu: Geri: Centilmen Çocuk ve Buzun Azizliği Perş. Ocak 27, 2011 8:39 pm

Evet, hatırlamıştım. Geçen seneden. Slyhterine' in asi kızı. Geçen sene okulda terör estiriyordu. Tanrım, arkadaşlarımla hakkında kötü şeyler konuştuğumuz kız şu anda karşımda oturuyordu. Umarım o kötü şeyleri duymamıştır. Yüzüme içten bir gülümseme taktım.

"Hafızan kuvvetliymiş. Seni geçen seneden hatırlıyorum. Şimdi aklıma geldi." Hırçın bir kız olduğunu söylemeyi çok istedim. Ancak kendimi sıktım. Söyleyemezdim. Kibarlığımdan eser kalmazdı. Açıkçası onun için çok daha fazlasını söylemek istiyordum. Sadece hırçın değil, seksiydi de. Yani arkadaşlarım ile ortak kararım. Arkadaşlarım ile çok kızı çekiştirmiştik. Okulda kendini bir şey sanan bir çok ezik kız vardı ve hepsi kullanılmaya el verişliydi. İşte bu beni güldürmüştü. Kafama eğdim ve kıs kıs gülmeye başladım. Kafamı kaldırdım ve boğazımı temizledim. Carlie bana sinirli gözlerle bakıyordu. Anlaşılan ona güldüğümü düşünmüştü. Kızlar neden her şeyi üstlerine alınıyorlardı.

Konu: Geri: Centilmen Çocuk ve Buzun Azizliği Ptsi Ocak 31, 2011 4:43 pm

Charles'in kim olduğunu hatırlar hatırlamaz sinirlerimi bozan bir şey daha gelmişti aklıma. Bu çocuk geçen yıl benim hakkımda atıp tutmuş ve gerçekten kaşınmıştı. Hazır onu yakalamışken bunların hesabını sormak istedim bir an ancak vazgeçtim. Böyle bir yakışıklıya en azından şimdilik kıyamazdım. Önümdeki bardağı son defa kaldırdım ve sıcak çikolatamı bitirdim. Bu sırada Charles gülmeye başlamıştı. Tanrım neden durup dururken gülmeye başlamıştı ki? Bunun sebebini elbet bana söyler diye düşündüm, ancak öyle bir niyeti yokmuş gibi duruyordu. Gözlerimi onunkilere diktim. Biraz öfkeliydim ancak kendimi kontrol etmeye çalışıyordum. Derin bir nefesle konuşmaya başladım. "Hey neden güldüğünü bana söyleyecek misin?" Sözlerimi bitirdikten sonra gülümsedim ve tekrar arkama yaslandım. Kararımı vermiştim, bu çocuğu tavlayacaktım.

Konu: Geri: Centilmen Çocuk ve Buzun Azizliği Çarş. Şub. 02, 2011 11:15 am

Ona güldüğümü düşünmesi beni kırmıştı ama o da gülse ben de öyle düşünürdüm. Bir açıklama bekliyordu benden. Madem bekliyordu. Açıklayacaktım. Yüzüme hafif bir gülümseme yerleştirdim.

"Öncelikle, şunu söylemeliyim. Size gülmedim. Karşımdakinin kusurlarına asla gülmem. Yanlış anlamayın, sizin kusurlarınız var demiyorum. Sadece, bakıyorum da, sen soğuk kanlısın. Duygularını ele vermiyordun. Ayrıca, bana karşı koyabiliyorsun. Genelde kızlar karşımda heyecanlanırlar ve eteklerini kaldırmaktan veya göğüs dekoltelerini göstermekten başka bir şey yapmazlar. Fakat sen bunu yapmıyorsun ve bu daha fazla hoşuma gitti. O kızların halleirni hatırlayınca gülüyorum." dedim ve çayımdan bir yudum aldım. Carlie gülümsedi ve tezgaha döndü. Bende dışarıya bakınmaya başladım. Uzun hayallere dalmayı çok severim ama bugün karşımda birisi var ve onunla konuşuyorum. Kimse beni hayallere daldıramaz.

Ben de tezgaha döndüğümde gözlerim birden Carlie' yi süzme ihtiyacı duydu. Dolgun dudakları ve belirgin yüz hatları gerçekten mükemmel ötesiydi. Gözlerim çıkıcak sandım bir an. Vücuduna diyecek yoktu zaten. Uzun boylu oldukça dolgundu. Karakteristik özellikleirne ,görüdüğm kadarıyla, girersem çıkamamaktan korkuyordum. Önümü döndüm. Çayımdan bir yudum daha aldım.

"Pekala Carlie, ben seni nasıl gördüğümü az çok söyledim Sen beni nasıl görüyorsun?"